Voorkom bekkenbodemklachten

Bekkenbodemspieraandoeningen komen zo vaak voor, in feite 1 op de 4 vrouwen heeft een probleem als incontinentie of verzakking (Wu et al. , 2014). Maar dat betekent niet dat het normaal is. Bovendien ervaart bijna 1 op de 7 vrouwen chronische bekkenpijn(Mathias et al. , 1996).

Bekkenbodemdisfunctie kan lastig te identificeren en te behandelen zijn, vooral omdat deze onderwerpen "taboe" zijn en de symptomen van bekkenbodemspierproblemen niet alleen vaak voorkomen, maar ook andere medische of systemische problemen nabootsen (zoals infectie). Chirurgische interventie, hoewel het invasief en riskant kan zijn, is soms een optie voor zeer ernstige bekkenbodemdisfunctie, maar is niet geschikt voor de meeste milde tot matige problemen. Perifit is een manier om kracht en gezondheid in de bekkenbodem te behouden, en het doet dit veilig, conservatief en met een zeer laag risico.

Wat is de anatomie van de bekkenbodem?

De bekkenbodem is een korf van spieren die de bekkenorganen ondersteunen, ons continent helpen houden en een seksuele functie hebben. Hier volgt een kort overzicht van de functies van de bekkenbodem: 

Sfinctercontrole (sluiten):

Het samentrekken van de bekkenbodemspieren sluit de urine- en anale sfincters, waardoor continentie behouden blijft. Dit is wat urine en ontlasting in de blaas en het rectum houdt totdat we op de juiste manier kunnen plassen of poepen. Ontspannende bekkenbodemspieren openen de urinaire en anale sluitspieren, waardoor vrijwillig urineren en ontlasting mogelijk wordt. Om de blaas en darmen volledig te legen, moeten de spieren worden verlengd en ontspannen terwijl urine en ontlasting worden vrijgegeven.

Ondersteunende bekkenorganen: 

De bekkenbodemspieren, ligamenten en bindweefsels zijn van vitaal belang voor het behouden van de juiste ondersteuning van de bekkenorganen. Deze structuren helpen een optimale samentrekking en ondersteuning te behouden tegen verhogingen en bewegingen van de intra-abdominale druk, waardoor onze organen worden ondersteund en in de optimale positie blijven. Na verloop van tijd kan dit helpen prolaps voorkomen.

Wat zijn de symptomen van een zwakke bekkenbodem?

Bekkenbodemdisfunctie kan optreden wanneer de bekkenbodemspieren geblesseerd zijn of zwakker zijn geworden dan voorheen.  Zwangerschap en geboorte dragen in belangrijke mate bij aan bekkenbodemproblemen, samen met het normale verouderingsproces en toegenomen lichaamsgewicht. Andere factoren, zoals slechte ademhalingspatronen en slechte lichaamsmechanica, kunnen ervoor zorgen dat de bekkenbodemspieren strak, zwak of niet synchroon lopen met andere spieren in het lichaam. Bekkenbodemdisfunctie wordt in verband gebracht met urineverlies, verminderde libido en opwinding, en pijn bij seksuele activiteit (Handa, Cundiff, Chang, & Helzlsouer, 2008).

Hoe kun je bekkenbodemaandoeningen voorkomen?

Een manier om bekkenbodemdisfunctie te voorkomen, is een gezonde en sterke bekkenbodem te behouden. Net als elke spier in ons lichaam, zal sterk zijn en op de juiste momenten op de juiste manier schieten de algehele functie verbeteren.
Aangezien we de bekkenbodem echter niet kunnen zien, is het moeilijk te zeggen of de spieren zwakker worden of "atrofiëren" (wat betekent ze verliezen hun massa en worden kleiner). Soms gebeurt dit en hebben we nog niet eens symptomen! Enkele veel voorkomende symptomen van een zwakke bekkenbodem kunnen urine lekken met hoesten of niezen, of zelfs lachen of sporten. Om de controle over de blaas te verbeteren, moeten de bekkenbodemspieren sterk en gecoördineerd zijn, en dat kan helpen om de algehele gezondheid van het bekken te behouden.

Hoe kun je bekkenbodemoefeningen doen?

Bekkenbodemspieren bestaan ​​uit 2 soorten spiervezels: langzame en snelle spiertrekkingen. Om de beste resultaten te krijgen en de juiste oefeningen te kiezen, BEIDE sets vezels in de spieren moeten worden aangepakt.

• Snel samentrekkende spieren helpen ons droog te houden met snelle verhogingen van de buikdruk (zoals niezen of hoesten). Als u urine verliest bij dit soort activiteiten, is het belangrijk om de snelle spiervezels aan te pakken met gespecialiseerde Kegel-oefeningen.
  
  
• Slow twitch-vezels helpen ons de hele dag droog en ondersteund te blijven. Een overactieve blaas of verzakking kan baat hebben bij Kegels die zich richten op de langzame spiervezels, omdat we het uithoudingsvermogen van de bekkenbodem moeten trainen.

Perifit geeft je biofeedback om bekkenbodemproblemen te voorkomen

Gespecialiseerde bekkenbodemoefeningen, Kegels, kunnen de symptomen van bekkenbodemdisfunctie helpen verminderen.  Het is moeilijk in je eentje te zeggen of je oefeningen een verschil maken! Perifit is gemaakt om u direct feedback te geven over uw bekkenbodem en uw Kegels, en doet dit met een moderne app en interne sensor.

Perifit begeleidt u bij uw bekkenbodemtraining, geeft statistieken en feedback over uw programma en voortgang, en helpt u uw doelen bij te houden. Het gebruik van Perifit helpt u te begrijpen hoe u een Kegel en bekkenbodemcontractie op de juiste manier uitvoert, helpt uw ​​bekken gezond te houden en toekomstige problemen te voorkomen.

Meer informatie over de voordelen van Perifit:

• Stop stress-incontinentie
• Behandel een overactieve blaas
• Verbeter intiem welzijn
• Sneller postnataal herstel bereiken
• Voorkom en verminder verzakkingssymptomen zonder operatie
  
  

Referenties:

Handa, V. L. , Cundiff, G. , Chang, H. H , & Helzlsouer, K. J (2008). Vrouwelijke seksuele functie en bekkenbodemaandoeningen. Verloskunde en Gynaecologie, 111(5), 1045-52. Opgehaald van https://www. ncbi. nlm. NIH. gov/pmc/articles/PMC2746737/

Mathias, S. D , Kupperman, M. , Liberman, R. F , Lipschutz, R. C , Steeg, J. F (1996). Chronische bekkenpijn: prevalentie, gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven en economische oorzaken. Obstet Gynecol, 87(3): 321-7. Opgehaald van https://www. ncbi. nlm. NIH. gov/pubmed/8598948

Wu, J. M , Vaughan, C. P , Goode, P. S , Rooden, D. T , Burgio, K. L. , Richter, H. E. , & Markland, A. D (2014). Prevalentie en trends van symptomatische bekkenbodemaandoeningen in U. S vrouwen Verloskunde en gynaecologie, 123(1), 141-8. Opgehaald van https://www. ncbi. nlm. NIH. gov/pmc/articles/PMC3970401/